СУРАИ МОИДА Ин сура дар Мадина нозил шуда ва 120 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Эй касоне, ки
СУРАИ НИСО Ин сура дар Мадина нозил шуда ва 176 оят дорад. Ба номи Худованди Бахшандаи Меҳрубон Эй мардум!
Рӯза яке аз ибодатҳои воло ва барҷаста ба шумор меравад. Дар ин навиштор матолиберо дар бораи ин ибодати муҳим пешкаши
Худои Мутаол дар ояти 185 сураи Бақара мефармояд: شَهْرُ رَمَضَانَ اَلَّذِى أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ. هُدىً لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ.
Қуръон ваҳй илоҳӣ Ваҳй чист? Вақте Худо мехоҳад матлаберо ба
Нузули Қуръон Ҳазрати Муҳаммад (с) бинобар қавли машҳур дар моҳи
Чаро Қуръон дар моҳи Рамазон нозил шудааст? Агар Худованд
Зани мусалмон дорои панҷ асл ва мабнои фикрӣ аст,ки мувофиқи
Мафҳумшиносии вожаи Ҳиҷоб Ҳиҷоб, калима ва вожаест, ки дар адабиёти
Ҳиҷоб ва сатр аз мусалламоти омӯзаҳои Қуръон ва аз
Чаро дуоҳоямонро бо «Раббано» оғоз кунем? Вақте дар оёти Қуръони
Одоби тиловати Қуръон зиёд аст, ки ба муҳимтарини онҳо ишора
Муқаддима قَال» مَا مِن مُومِن؛ ذَکَرٍ اَو اُنثَی؛ حُرٍّ اَو
امام حسن (ع): إنَّ اللهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ. فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلی مَرْضاتِهِ. فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا Имом Ҳасан (а) фармуд: Худованди Мутаол моҳи Рамазонро барои бандагони худ майдони мусобиқа қарор
Моҳи Шаъбон яке аз моҳҳои бофазилат ва мавриди таваҷҷуҳи ҳазрати Ҳақ ва анбиёву авлиёи илоҳӣ буду ҳаст. Дар ин моҳ аъмолу дуоҳое ворид гаштааст, ки инсонро барои ворид шудан ба моҳи мубораки Рамазон омода мекунад,
Садои нарми ҳазрати Фотимаи Заҳро (Саломи Худо бар ӯ бод) ба гӯш мерасид. Имом Ҳасан (Саломи Худо бар ӯ бод) порчаи нозукеро, ки рӯи сараш андохта буд канор зад. Дар торикии хона, қомати модарро дид. Он
Заҳабӣ дар бораи ҳазрати Хадиҷаи Кубро (р), ҳамсари гиромии Паёмбари
Достони кӯтоҳ аз Абузари Ғифорӣ (рз) Суфёни Саврӣ мегӯяд:
Ҳикмат ва фалсафаи ҳаҷ 1. Фалсафаи ҳаҷ аз дидгоҳи Қуръон:
Фаро расидани моҳи пурбаракати Раҷабро ба ҳамаи мусулмонон табрик мегӯем
Ривоят шудааст, ки Расули Акрам (с) фармуданд: “Рӯза мегӯяд: Эй
Оё ҳар зане, ки унвони модарӣ дошта бошад, Биҳишт армуғони
Он чи дар пеши рӯ доред, тарҷумаи калимоте аст
Рӯзи маҳшар, ки ҷонгудоз бувад, Аввали пурсиш аз намоз бувад.
Марде назди Расули Худо(с) омад ва ба ӯ арз кард:
Имом Ҳасан(а) фармуданд: Бо мардум ба гунае рафтор кун, ки дӯст дорӣ бо ту он гуна рафтор кунанд. (Аъломуддин, с.297)